by هممون ممکنه در مراحلی از زندگی مون با خودمون روراست نباشیم اما بعضی وقتا بعضی از دروغایی که به خود می گیم مخاطراتی رو برامون به همراه دارن.
ضمن اینکه بعضی وقتا میشه اینجور دروغایی رو به سن و بی تجربگیای به وجود اومده به وسیله اون نسبت داد. اما وقتی که به ۳۰ سالگی می رسیم شاید اگه خیلی از کارایی که هیجانات دهه قبلی زندگی در ما به وجود آورده بود رو انجام بدیم دیگه توجیهات قبلی خود رو از دست داده باشن.
به خاطر همین هم بهتره با خود روراست باشیم و حالا که میدونیم راه های رسیدن به موفقیت چه چیزایی هستن دیگه به خود نگیم چون که با این کار تنها وضعیت مالی خود رو به بدتر از اون چیزی که حالا هست جهت میدیم.
مسلمه که شمام مثل هر فرد عاقل دیگری علاقه به پسروی در زندگی مالی خود رو ندارین و می خواین داراییای تون رو تا اونجا که امکان داره بیشتر کنین.
در این نوشته ۱۵ مورد برشمرده می شه که از جمله دورغای مالی هستن که ممکنه تا قبل از رسیدن به ۳۰ سالگی به خود بگیم. البته همین جا هم باید به این موضوع اشاره کنیم که با در نظر گرفتن اینکه این متن با شرایط اجتماعی-اقتصادی همه جوامع همخوانی نداره، ممکنه در مواردی واسه خواننده ایرونی کمی رویا گونه به نظر برسه.
با این حال میشه بخشای به درد بخور و قابل گسترش به فرهنگ و وضعیت اجتماعی و اقتصادی رو بدون اینکه خود رو توجیه کنیم به کار بندیم. البته اینا در صورتیه که انتظار تغییری مثبت در وضعیت مالی خود رو داشته باشیم.
این موارد رو با هم تقدیم حضوتون می کنیم:
۱- اگه از کارم متنفر هستم اما درآمد خوبی از اون به دست میارم، باید اونو ادامه دهم.
درسته که بازار کار در تموم نقاط جهان وضعیت متزلزلی داره اما در سن ۳۰ سالگی اگه فردی به کاری که علاقه ای به انجام اون نداره و براش استرس زیادی رو به وجود می آورد اشتغال داره، بهتره اعتماد به نفس لازم واسه نه گفتن به خود و خارج شدن از اون محل رو داشته باشه.
مثلا تجربه یه خانوم جوون از تجربه خود از کار کردن در «وال استریت» و داشتن یه شغل پردرآمد میگه که این شغل دلیل شده بود ایشون اضافه وزن پیدا کرده و دپرس شه.
ایشون در مورد رضایت خود از تغییر شغل اش بیان می داره با اینکه ۳۰ درصد کمتر از محل قبلی کار خود حقوق میگیره اما رضایت بیشتری از کار و زندگی اش داره.
۲- اگه بی توجه هم باشم، وضعیت مالی ام خودش خوب پیش میره.
خیلی از افراد در ۲۰ سالگی شون توجه چندانی به وضعیت حسابای بانکی و پس اندازه های خود ندارن. وقتی که پا به ۳۰ سالگی می ذارن در پیدا میکنن که داخل حسابای بانکی شون مبلغ زیادی وجود نداره.
در این زمان باید درک کافی از این وضعیت داشت، مسئولیت اونو رو دوش گرفته و به دنبال راه حلی گشت.
۳- باید ازدواج کنم چون که زمان اون شده.
در میان عموم جا افتاده که ۳۰ سالگی وقتیه که دیگه افراد باید ازدواج کرده باشن اما خیلی از پس هزینه های زندگی مشترک برنمی آیند. به چه دلیل می خواین لذت زندگی خود رو با مبالغی قرض و وام به سمت استرس و نگرانی جهت بدین؟
حتی اگه عاشق فرد خاصی هم شدین به خود و طرف مقابل این فرصت رو بدین که به ثبات مالی بهتری دست پیدا کنین. دیگه زمان اون نیس که مثل بیست سالگی خود تصمیمات هیجانی بگیرین.
۴- قبوض و وضعیت قسط ام بدون دخالت من خوب پیش میرن.
بعضی وقتا در زندگی موقعیتی پیش میاد که نمی تونین قسطای اتومبیل، خونه یا بقیه قبوض و بدهیای خود رو پرداخت کنین و نمی تونین این تصور رو داشته باشین که همیشه همه چیز خوب پیش میره. حتی ثروتمندترین افراد هم ممکنه با اینجور موقعیتایی مواجه شن.
۵- حتما باید واسه خودم یه خونه بخرم چون که تموم آدمایی که به بلوغ کامل رسیدن این کار رو می کنن.
خیلی از موارد پیش میاد که افراد تموم پس انداز خود رو به پیش پرداخت خرید یه آپارتمون اختصاص میدن و هیچ پس انداز دیگری رو واسه وقتی چون بقیه قسطا و قبوض واسه خود باقی نمی ذارن.
هم اینکه اگه در حال سرمایه گذاری روی پروژه مهمی هستین خیلی با فکر به نظر نمی رسه که مبلغی رو که ممکنه در روند اون سرمایه گذاری بسیار کمک رسان باشه رو به خرید خونه اختصاص بدین.
۶- من تجربه کافی واسه شروع یه سرمایه گزاری رو ندارم.
حتما لازم نیس که واسه شروع به یه سرمایه گزاری نه خیلی بزرگ، تجربه های زیادی داشته باشین.
می تونین با ورود به دهه جدید زندگی، واسه دوران بازنشستگی خود پس اندازه هایی رو از راه های سرمایه گزاریای کوچیک شروع کنین.
۷- باید بچه دار شوم چون بچه می خوام.
هیچ کاری نمی تونه داغون کننده تر از آوردن کودکی به این جهان باشه اگه واسه اون برنامه ریزیای مالی ای نشده باشه.
در بعضی از کشورای جهان که جمعیت اونا با رشد منفی همراه س، دولت واسه تشویق زن و شوهرا به داشتن بچه تسهیلات بسیار خوبی رو در اختیار اونا قرار میده. تو یه سریای دیگه از کشورا مثل چین هم تا یه مدت قبل، سیاست یدونه فرزندی رواج داشت.
در این مورد هم مثل مورد سرمایه گزاریا از راه خریداری بیمه های دراز مدت یا خرید خونه با سیستم اجاره به شرط تملک بهتره با در نظر گرفتن مکان زندگی اینجور تصمیمایی در پیش گرفته شه.
۸- اگه در حساب بانکی ام مبلغ کافی هست بدون معناست که از پس تموم مسائل مالی ام بر میام.
همیشه تلاش کنین در سبک زندگی خود روشی رو دنبال کنین که از پس اونا برآیید و به اصطلاح لقمه بزرگ تر از دهن تون رو بر ندارین.
مهم نیس که حالا در داخل حساب بانکی تون چقدر هست اما مهمه که چقدر واسه باقی مونده قسطای خود باید بپردازید تا بتونین از پس هزینه های آینده خونه یا ماشین جدیدی رو که خریدین بر آیید.
با باخبر شدن از محدودیتای خود، می تونین محاسباتی رو انجام بدین و برنامه ریزی مالی بهتری رو داشته باشین.
۹- میتونم خوراکیایی رو که در ۱۶ سالگیم می خوردم حالا هم بخرم و بخورم.
هیچ کسی نمی تونه آینده رو پیش بینی کنه.
تصورش رو هم می کردین که از دید جسمی نتونین غذای تندی رو که چند سال پیش خیلی راحت می خوردید رو بخورین؟ و یا مثل گذشته نتونین از پله های یه ساختمون به سرعت بالا برید؟
تحقیقات و پژوهشای علمی نشون دادن که با افزایش سن، توده های عضلانی بدن تحلیل میره و بر حجم چربی اضافه می شه.
همین امر هم دلیل می شه که بدن کالری کمتری رو بسوزونه. خلاصه تر بگیم که لازم نیس که به اندازه گذشته غذا بخورین.
هله و هولهای ارزانی از جمله چیپس که که تا حدود ۲۰ سالگی هم بسیار می خوردید، می تونین پول خرید اونو در این دوره از زندگی خود پس انداز کنین.
هم اینکه لازم نیس که وعده های غذایی تون به مفصلی دوران نوجوونی تون باشه و می تونین برنامه غذایی ساده تری داشته باشین و پس انداز بیشتری هم داشته باشین.
۱۰- من شکست ناپذیر هستم.
واسه آدمایی که بسیار جوون هستن خیلی دور از دهن نیس که در مورد وضعیت سلامتی شون بر این باور باشن که شکست ناپذیرن. اینجور تصوراتی بعضی وقتا می تونه منتهی به مشکلاتی مثل ورشکستگی شه.
خیلی خوبه که واسه بدترین شرایط هم برنامه ریزی کنین چون که بعضی وقتا یه اتفاق یهویی مالی می تونه به طور کامل زندگی مالی شما رو به خطر بندازه.
در بعضی از کشورها مثل آمریکا سیستم بیمه سلامت اجباریه و کسایی که این بیمه رو نداشته باشن باید خسارات بیشتری رو پرداخت کنن.
وقتی که کارفرمای شما، بیمه تون نمی کنه بهتره به فکر دریافت بیمه دیگری باشین چون که در مواقع نیاز می تونه بسیار اثر داشته باشه.
۱۱- من شکست خورده و شکست خورده هستم و دلیل این اون هستش که به اندازه همسن و سالای خودم درآمد ندارم.
اگه این رقابت سالم باشه، خوب همه اما اگه بخواد تموم لحظات زندگی فرد رو درگیر کنه، از ایشون انسانی تنها و شوربخت میسازه.
هم اینکه یکی از مشاوران مالی آمریکا در این باره میگه، خیلی از افراد در سنین بین ۳۰ تا ۴۰ سالگی به خود می گن که به چه دلیل بیشتر دوستان من خونه و اتومبیل خوبی دارن و من ندارم؟
به خودتون لطفی کنین، به کار خودتون تمرکز کنین و اینقدر زندگی دوستان تون در «فیس بوک» و «لینک این» رو زیر و رو نکنین.
۱۲- لزومی نداره که واسه خودم لباسای جدیدی بخرم.
واسه شغلی که دوست دارین لباس بپوشید و آراسته باشین نه واسه اون شغلی که حالا در اون فعالیت دارین.
البته اگه تا ۳۰ سالگی تون به شغل مورد علاقه خود مشغول هستین لازم نیس که با این روش خودتون رو گول بزنین. بخش مهم قضیه اینه که در بقیه این باور رو به وجود بیارین که می تونین از پس اون برآیید.
پس با کمدهای لباس تون این کار رو تمرین کنین و روی لباسایی که می پوشید به عنوان یه سرمایه گزاری نگاه کنین تا بخشی از خواسته های آینده خود رو هم پیش برده باشین.
۱۳- اگه حالا سرسختانه پس انداز کنم، بعدا زمان کافی واسه جبران این روزا رو دارم.
این کار درست مثل اون هستش شما از جوونی خود واسه دوران کهنسالی تون دزدی کنین. البته وقتی که وضعیت مالی خیلی مناسبی ندارین، کمی به خود سخت بگیرین و هزینه هاتون رو مورد بررسی دوباره بذارین و یا حتی درآمدهای جدیدی رو هم واسه خود تعریف کنین.
۱۴- با خرید چیزای ارزون، مقدار زیادی پول پس انداز می کنم.
واسه بعضی از چیزها بد نیس که نوع ارزون تر اونو بخرین و کمی پول پس انداز کنین اما واسه یه سریای دیگه از جمله تشک تخت، کامپیوتر و چیزای این چنینی بهتره از همون اول و در صورت امکان به سراغ شکلای جور واجور با کیفیت اون برید.
در خیلی از موارد اجناسی که کیفیت بالاتری دارن بیشتر واسه تون کار می کنن و مجبور نیستین پس از گذشت زمان کوتاهی دوباره مدل جدید اونو بخرین.
۱۵- همه چیز خوب پیش میره و من میتونم به ولخرجی ادامه دهم.
با اینکه داشتن فکرا خوب و مثبت اندیشی در زندگی خوبه اما بیشتر از اندازه و خصوصا در مورد مسائل مالی می تونه خطرناک باشه.
یکی از مشاوران مالی به اشتباه عادی مالی خیلی از جوانان اشاره میکنه که تصور می کنن موفقیتای مالی ای رو که در حدود ۳۰ سالگی بدست آورده ان رو در ۴۰ سالگی هم دنبال می کنن به خاطر همین هم شروع به ولخرجی می کنن.
این مشاور پیشنهاد می کنه که بهتره همیشه پس انداز در برنامه زندگی افراد باشه و کمی از سطح زندگی که حالا توان پیش بردن اونو دارن پایین تر زندگی کنن.
ایشون پیشنهاد می کنه کمی واسه دوران کهولت پس انداز کنین و هر چیزی که موند رو خرج کنین. اما چیزی که بیشتر مردم انجام میدن درست برعکسه چون که می گن من می خوام این رو بخرم، اونو بخرم و هرآنچه موند واسه دوران بازنشتگی ام پس انداز می کنم.
اول واسه اون دوران حتی کمی هم که شده پس انداز کنین و بعد حال رو دریابید.
