زنی که ۹۹ میلیون رنگ بیشتر از همه ما می بیند

محققان می گن، یه زن ۹۹ میلیون رنگ رو از هممون بیشتر می بینه. هم اینکه می گن که تونسته ان یه نوع از “تتراکرومت قوی” (strong tetrachromat) رو پیدا کنن. (تترا در زبون لاتین به معنی ۴ و کروم به معنی رنگه که از ترکیب این دو واژه در کنار هم میشه معنی چهاررنگی رو گرفت) فردی که در چشمانش ۴ نوع سلولی مخروطی شکل داره و میتونه به وسیله اونا نشونه هایی رو به مغزش بفرسته که دلیل می گردن اون به مراتب رنگای زیاد تری رو در قیاس با بقیه ببینه.

اما قبل اینکه حس حسادت در ما گل کنه باید گفت که این تحقیق هنوزم واسه مطالعه و بررسی بیشتر جا داره تا بتونه به تایید کامل، بازنگری و در آخر به منتشر کردن برسه.

تتراکروم بودن دلیل می شه شما نسبت به بقیه برتری داشته باشین؟

تتراکرومی (Tetrachromacy) وضعیتیه که در اون ۴ نوع سلول مخروطی دخالت دارن. این وضعیت به ارگانای درگیر این فرصت رو میده که از ۴ زاویه جور واجور رنگا رو تشخیص بدن. یعنی همون شرایطی که ماهیا، خزندگان و پرندگان دارن. اما آدما به طور نرمال «تری کروم» (trichromat) یعنی سه رنگی هستن. در آخر و به زبون ساده هم میشه گفت که ساختار چشم آدم نرمال، با نوع ۴ مخروطی فرق داره.

در سالای ۱۹۴۰ (دهه ۵۰ میلادی)، محققان این تئوری رو مطرح کردن که ممکنه چشمون آدم هم تتراکروم باشن و در بین زنان احتمال بیشتری از به ارث بردن این حالت هست، خصوصا زنان در مقایسه با مردان، در چشمون خود از حسگری به نام ال دابلیو اس (Long Wavelength Sensitive (LWS و ام دابلیو اس (Middle Wavelength Sensitive (MWS که پیگمنتای شبکیه ای هستن استفاده میکردن. دلیل این اون هستش که مردان دارای یه کروموزوم ایکس (xy) هستن حال اینکه زنان یه کروموزوم ایکس بیشتر از مردان (xx) دارن.

اما نکته اینجاس که با وجود اینکه تخمین زده شده، ۱۲ درصد از کل جمعیت زنان تتراکروم باشن، اما دارا بودن ۴ سلول مخروطی، از روی زور افسانه “سوپر دید بودن” (supervision) تتراکرومی رو در اونا تایید نمی کنه.
بدون اینکه این توانایی به وسیله مغز استفاده بشه، همون وضعیت ضعیف، تری کرومی در مقایسه با تتراکرومی بودن همیشه هست که در این وضعیت قرار گرفتن، نسبت به حالت نرمال اون، توانایی مضاعفی رو واسه اون فرد به وجود نمی آورد و این یعنی فرد همون دید عادی و معمولی رو داره.

کیمبرلی جیمسُون (Kimberly Jameson) و همکارانش از محققان (The Oxford Companion to Consciousnes) می گن که تتراکرومی قوی، وقتی تقویت می شه و حالتی خاص رو به وجود می آورد که ۴ نوع سلول مخروطی توانایی انتقال سیگنالا رو به طور جداگونه به مغز داشته باشن.

در سال ۲۰۱۰ میلادی گابریل جُردن نورولوژیست (Gabriele Jordan) و همکارانش، از دانشگاه نیوکسل (Newcastle University)، پزشکی رو در شمال انگلستان پیدا کردن که با دلیلی به نام سی دی ای (۲۹ cDa29) قادر به دیدن و تمیز دادن رنگایی بود که تتروکرومای در حالت ضعیف (بدون دارا بودن سیگنالای جداگونه و مراحل انتقال اونا به مغز) اونا رو تشخیص نمی دادن. این تحقیق با قرار دادن این زن در تاریکی (البته نه اون طور که واسه تماشای یه فیلم وحشتناک رایجه) و با یه چراغ قوه، و تاباندن سه طیف جور واجور نور در مقابل چشمانش پیگیری شد.

نوع متفاوت تشخیص رنگا در این زن به دلیل دارا بودن دلیلی به نام سی دی ای (۲۹ cDa29) بود که با تحقیقات بیشتر در حال بررسی اون هستن اما سئوال اینه که به چه دلیل در تعداد بیشتری از افراد این عامل وجود نداره؟

در انجام مطالعاتی این چنینی، محققان همیشه با محدودیتایی مواجه هستن که روند پیگیری اونو به تاخیر میندازه. نکته دیگه اون هستش که ما در دنیایی زندگی می کنیم که امکان دریافت تتراکروم قوی و موثر رو کم می کنه.

جی نایتز (Jay Neitz)، یکی از کارشناسان بینایی سنجی دانشگاه واشنگتُن (University of Washington) میگه درکل بیشتر ما در دنیای دور و بر خود قادر به تمیز دادن رنگایی هستیم که در کارای روزانه مون با اونا برخورد داریم و اگه بخوایم خلاصه بگم باید اقرار کنم که بیشتر ما، تری کروم یعنی عادی بین هستیم.

تحقیق جُردن، هنوزم در حال بررسیای تکمیلیه و به خاطر همین هم به منتشر کردن نرسیده. پس پس باید کمی صبور باشیم تا بتونیم نتیجه پایانی اینجور مطالعاتی رو دریابیم.